Rozdział 33

Powrót do szkoły po dość długiej przerwie nie był łatwy. Ciężko było się przyzwyczaić do wstawania o 6:00. Jednak jak mus to mus. Chyba jedyną rzeczą, którą lubiłam w szkole, to treningi. W poniedziałki siatkówka i w czwartki nożna.
Dzisiaj akurat mam siatkówkę. Odbijałyśmy piłki, gdy zawołał mnie trener.  Stał niedaleko z jakimś mężczyzną.
- Tak?- podeszłam
-  To jest właśnie Jade Anderson. Jedna z najlepszych w drużynie.- powiedział  mój trener
- Miło mi cię poznać. Obserwowałem twoją grę na ostatnich zawodach i mam dla ciebie propozycję.-
- Jaką?- zapytałam
- Jestem trenerem reprezentacji naszego kraju w piłce siatkowej kobiet i chciałbym cię zaprosić na specjalny trening.- odpowiedział
Moment... miałabym przyjść na trening reprezentacji w siatkówce? Przecież tam grają same najlepsze w całym kraju.
- Wow... nie spodziewałam się. Kiedy miałabym przyjść?- byłam lekko zdezorientowana
- W piątek o 18:30.
- Dobrze, będę.
No i jak zawsze musiała się pojawić Phoebe.
- Proszę pana. A widział pan jak ja grałam?- zapytała
Boże...
- Byłaś bardzo dobra. Ja muszę już iść. Do zobaczenia Jade.- mężczyzna pożegnał się i wyszedł
Widziałam po minie Phoebe, że była zazdrosna.
- Dobra dziewczyny, na dzisiaj wystarczy.- powiedział trener
Poszłam się przebrać. Wyjęłam z torby ubrania i przebrałam się. Narzuciłam na to kurtkę.
- No to do jutra.- pożegnałam się z resztą
Dzisiaj niestety byłam zdana na siebie. Chłopaki mieli jakiś wywiad czy coś takiego. Muszę zainwestować w swój własny samochód.  Cóż za ironia. Mam prawko, ale nie mam samochodu.
Na szczęście nie było na tyle daleko. Już dziesięć minut później byłam w domu.
- Cześć.- powiedziałam
- Hej. Co ty taka jakaś nadmiernie szczęśliwa?- zapytała Hay
- Zostałam zaproszona na trening z reprezentacją w piłce siatkowej.- odpowiedziałam
Blondynka odpowiedziała mi tylko głośnym piskiem.
- Będziesz grać z najlepszą drużyną w naszym kraju. Jejku, ale ci zazdroszczę.- powiedziała po chwili
- Nie tylko ty. Phoebe była aż czerwona.- zaśmiałam się
- Co się tu dzieje? Słyszałam krzyki.- na dole pojawiła się Perrie
Spojrzałyśmy z Haylee na siebie.
- Ach, nic. W piątek idę na trening z oficjalną reprezentacją w siatkówce kobiet.- odpowiedziałam
Usiadłyśmy w kuchni. Postanowiłyśmy zrobić jakąś kolację. Nagle usłyszałyśmy hałas.
- Oho. Wrócili.- powiedziała Hay na co się zaśmiałyśmy
- Witamy miłe panie.- przywitali się
Luis podszedł do mnie i pocałował w policzek.
- Jak trening?- zapytał
- Super. Odwiedził nas trener reprezentacji i zaprosił mnie do nich na trening.- odpowiedziałam
- Aż tryskasz entuzjazmem.
- Taa. Jak wracałam to z tej radości mało pod samochód nie wpadłam.
- Och, musisz uważać.-objął mnie ramieniem
- Jasne...Idę się wykąpać i spać, bo strasznie jestem zmęczona.- ziewnęłam

*

Piątek... Właśnie jadę na trening. Denerwuję się trochę. Nie chciałabym się zbłaźnić przed najlepszymi siatkarkami w kraju. 

- Na pewno dasz sobie radę. Wierzę w ciebie.- Louis starał się mnie jakoś uspokoić

- Wiem i dzięki.- odetchnęłam głęboko

- Przyjadę po ciebie tylko zadzwoń.- powiedział

- Okej. Kocham cię.- pocałowałam go i wyszłam z samochodu

Jeszcze jeden głęboki oddech i ruszyłam przed siebie. Sala, gdzie odbywały się treningi była ogromna. Większa od największej sali gimnastycznej w naszej szkole. Udałam się do szatni. 

Przed wejściem przywitał mnie trener.

- O, cieszę się, że jesteś. Zależało mi, żebyś przyszła.- uśmiechnął się

- Nie mogłam nie skorzystać. Sport od zawsze był moją pasją.

- Jesteś przebrana?- zapytał

- Tak.- odpowiedziałam

- No to chodź, poznasz resztę.- poszłam za trenerem na halę. 

- Megan, pozwól tu do mnie.- powiedział

- Tak, trenerze?

- Poznaj proszę Jade Anderson. Będzie dzisiaj z wami grała.- przedstawił mnie

Wysoka blondynka posłała mi ciepły uśmiech. 

- Miło mi cię poznać osobiście. Widziałam jak grasz i uważam, że jesteś na prawdę świetna.

- Widzę, że mogę zostawić cię pod pedagogicznym okiem Megan. Jakby coś to mów.- trener puścił mi oczko i poszedł

Razem z Megan poszłam poznać resztę drużyny. Muszę przyznać, że są miłe. Fajnie mi się z nimi grało i rozmawiało. Trening trwał około dwie godziny. Czas minął mi szybko.

- Dobra. To co widziałam dzisiaj ostatecznie mnie upewniło. Chciałabyś dołączyć do naszej siatkarskiej rodziny?- zapytała Megan gdy skończyłyśmy

- Ja? Na prawdę? Nie sądziłam.... Ja nawet nigdy nie wiązałam swojej przyszłości z tym sportem.- jąkałam się

- Tak. Na prawdę. Przydasz nam się. Masz w sobie potencjał. To jak? Zgadzasz się?- uśmiechnęła się

- Oczywiście.- odpowiedziałam

- Cieszę się, że będziemy razem grać.

- Ja też.

Wysłałam SMS'a do Lou, żeby przyjechał po mnie. 

Nadal było m ciężko uwierzyć w to co się stało. Na prawdę nie myślałam o siatkówce jako tym co chcę robić w życiu. Przebrałam się i wyszłam. Zauważyłam znajomy samochód

- Cześć, księżniczko.

- Hej. Nie uwierzysz co się stało.

- Co? Mów.

- Przyjęli mnie do reprezentacji.- odpowiedziałam

- To super, mała. Jestem z ciebie dumny.- wyszczerzył się

- Przydałoby się to jakoś uczcić.- powiedziałam

- Impreza?- spojrzał na mnie pytająco

Pokiwałam głową. I to duża impreza...

Rozdział jest jaki jest, ale to wina tego, że najzwyczajniej w świecie się pochorowałam. Ech, nie ma to jak pech. W końcu wczoraj był piątek 13. Rozwaliłam sobie plecak i zachorowałam :) Może być lepiej? xD No, ale wystarczy. Mam nadzieję, że mimo wszystko wam się spodoba.